Heel mooie gevarieerde route! In het begin in het bos flink wat paden afgesloten door omgevallen/omgehakte bomen. Je volgt daar beter de rood-witte markering omhooggevallen.
Middenin Luik een boswandeling starten? Deze route bewijst dat het kan. Van aan het winkelcentum Bel Île belandt je zo op een leuk paadje langs het Canal de l’Ourthe. Enkele eenden en ganzen zijn nog op hun gemakje aan het ontwaken. Begeleid door een heerlijk ochtendzonnetje doorkruisen we Angleur alvorens de natuur in te duiken. Of moeten we in dit geval zeggen “alvorens de natuur in te klimmen”? Die vlag dekt de lading volledig want zodra we de bebouwing verlaten, gaat het via kronkelende bospaadjes omhoog. Je krijgt waar voor je geld. Boven wacht een schitterend uitzicht op de “vurige stede”, zoals Luik in de volksmond wordt genoemd. Ondermeer het fraaie treinstation Luik-Guilemins en het glazen gebouw van het Ministerie van Financiën van het Waalse Gewest vormen de blikvangers. Boven is het uitblazen geblazen wanneer we onze weg vervolgen over het plateau Lande de Streupas, een voormalig vuilstort waar de natuur nu ongerept zijn gang kan gaan. Ondertussen is het zaak van de weidse panorama’s te blijven genieten alvorens terug het bos op te zoeken. Een glooiende bosweg brengt ons naar Sart Tilman en de universiteitscampus, het keerpunt van de route. De terugweg wordt aangevangen met een passage door Sart Tilmann. Hier tref je een bijzondere kapel aan. Deze werd gebouwd ter herinnering aan soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog deelnamen aan de Slag om Luik, de eerste veldslag in de oorlog. We lopen terug de bossen in en het is aanvankelijk gezapig kuieren. Terugkeren naar lagere regionen doen we via een Ardeens lijkend bergpaadje met diep beneden het stroompje Kinkempois. Het klaterend water vergezeld ons op de afdaling en wanneer we onder arriveren, blijkt dat het glashelder is. We naderen stilaan het einde van onze tocht maar hebben toch nog iets tegoed. Alvorens om het mooie Château de Péralta heen te lopen, wandelen we eerst nog even door de tuinen langs enkele vijvers. Even Angleur doorkruisen en het laatste wapenfeit is een brug over het Canal de l’Ourthe waar de eenden en ganzen gevoerd worden door gepensioneerde buurtbewoners. Terug op de parkeerplaats van het winkelcentrum luidt de conclusie dat we een aangename en verrassende wandelochtend genoten.
Nieuwsgierig geworden naar deze wandeling na het lezen van de beeldende beschrijving van Rudi hebben we de tocht op de vroege Paasochtend gelopen. En we hebben er zeker geen spijt van: na de hectiek van de stad, de rust en ruimte van de buitengebieden. Niet te lang, niet te kort. Een pittig hellinkje aan het begin. Leuke wandeling!
Heel mooie gevarieerde route! In het begin in het bos flink wat paden afgesloten door omgevallen/omgehakte bomen. Je volgt daar beter de rood-witte markering omhooggevallen.
Middenin Luik een boswandeling starten? Deze route bewijst dat het kan. Van aan het winkelcentum Bel Île belandt je zo op een leuk paadje langs het Canal de l’Ourthe. Enkele eenden en ganzen zijn nog op hun gemakje aan het ontwaken. Begeleid door een heerlijk ochtendzonnetje doorkruisen we Angleur alvorens de natuur in te duiken. Of moeten we in dit geval zeggen “alvorens de natuur in te klimmen”? Die vlag dekt de lading volledig want zodra we de bebouwing verlaten, gaat het via kronkelende bospaadjes omhoog. Je krijgt waar voor je geld. Boven wacht een schitterend uitzicht op de “vurige stede”, zoals Luik in de volksmond wordt genoemd. Ondermeer het fraaie treinstation Luik-Guilemins en het glazen gebouw van het Ministerie van Financiën van het Waalse Gewest vormen de blikvangers. Boven is het uitblazen geblazen wanneer we onze weg vervolgen over het plateau Lande de Streupas, een voormalig vuilstort waar de natuur nu ongerept zijn gang kan gaan. Ondertussen is het zaak van de weidse panorama’s te blijven genieten alvorens terug het bos op te zoeken. Een glooiende bosweg brengt ons naar Sart Tilman en de universiteitscampus, het keerpunt van de route. De terugweg wordt aangevangen met een passage door Sart Tilmann. Hier tref je een bijzondere kapel aan. Deze werd gebouwd ter herinnering aan soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog deelnamen aan de Slag om Luik, de eerste veldslag in de oorlog. We lopen terug de bossen in en het is aanvankelijk gezapig kuieren. Terugkeren naar lagere regionen doen we via een Ardeens lijkend bergpaadje met diep beneden het stroompje Kinkempois. Het klaterend water vergezeld ons op de afdaling en wanneer we onder arriveren, blijkt dat het glashelder is. We naderen stilaan het einde van onze tocht maar hebben toch nog iets tegoed. Alvorens om het mooie Château de Péralta heen te lopen, wandelen we eerst nog even door de tuinen langs enkele vijvers. Even Angleur doorkruisen en het laatste wapenfeit is een brug over het Canal de l’Ourthe waar de eenden en ganzen gevoerd worden door gepensioneerde buurtbewoners. Terug op de parkeerplaats van het winkelcentrum luidt de conclusie dat we een aangename en verrassende wandelochtend genoten.
Nieuwsgierig geworden naar deze wandeling na het lezen van de beeldende beschrijving van Rudi hebben we de tocht op de vroege Paasochtend gelopen. En we hebben er zeker geen spijt van: na de hectiek van de stad, de rust en ruimte van de buitengebieden. Niet te lang, niet te kort. Een pittig hellinkje aan het begin. Leuke wandeling!