Een gordijn van miezerige regen teistert de autoruiten op weg naar Banholt. Ter plekke gearriveerd voelen we nog steeds nattigheid. De dageraad klieft door de duisternis en dat lijkt wel het sein te zijn om de hemelsluizen op slot te gooien. We lopen langs de Sint Gerlachuskerk. Dat blijkt niet het enige noemenswaardige gebouw in Banholt want we passeren ook enkele fraai gerestaureerde hoeves. De bebouwde kom verdwijnt achter ons en we lopen een stukje over het plateau van Margraten. Ondanks het dreigende wolkendek houden we het droog en de uitzichten zijn weids en, misschien net door de voorbijtrekkende grijze smurrie in de lucht, apart te noemen. De route wordt naarmate ze vordert steeds leuker en mooier. Graspaden en holle wegen maken het fijn wandelen. De wijngaarden die we passeren, passen perfect in het glooiende landschap. Wijngaard Asberg is de eerste die ons met zijn wijnranken verwelkomt. Aan de rand van Noorbeek is het tijd om de neus te keren en de terugweg aan te vatten. Maar eerst nog even enkele weilanden doorkruisen in het Noordal. Richting Banholt langs wijndomein Bergenhoezeberg. Kijk hier even achterom en zie Noorbeek met zijn Sint Brigadakerk schitteren in de groene heuvels. Smalle kronkelende paadjes omhoog tussen weilanden, boven aan de asfaltweg wandelen verder en passeren de derde wijngaard van de dag. Wijngaard Gen Akkeret, een naam die je niet kan missen want in grote letters in het fraaie ijzeren hek verwerkt. Verder wandelend wachten niet enkel panorama’s op Banholt maar doemt ook de Sint Pietersberg in Maastricht op. Vooraleer Banholt binnen te wandelen, wacht nog een zijsprongetje. Via een veldweg nemen we een kijkje bij het geologisch monument Banholter Grubbe, een vuursteenwinplaats. Behalve het monument zelf, loont ook het uitzicht bij de picknickbank op het terrein zeer de moeite. We keren terug op onze schreden en bereiken, geheel droog, de dorpskern en onze auto die bij sponsor De Bresserie geparkeerd staat. Leuke op en neer gaande route die ook wel uitnodigt tot een picknick op één van de talrijke zitbanken, al dan niet bij een wijndomein.
Het is een mooie route die vooral over veldwegen gaat, met veel afwisselende kleine smalle paadjes. Het was heerlijk rustig, waardoor we volop konden genieten van het zonnetje, geluiden van de vogels, de natuur en de stilte. Op de route staat regelmatig een zitbank om even uit te rusten of te pauzeren.
Een gordijn van miezerige regen teistert de autoruiten op weg naar Banholt. Ter plekke gearriveerd voelen we nog steeds nattigheid. De dageraad klieft door de duisternis en dat lijkt wel het sein te zijn om de hemelsluizen op slot te gooien. We lopen langs de Sint Gerlachuskerk. Dat blijkt niet het enige noemenswaardige gebouw in Banholt want we passeren ook enkele fraai gerestaureerde hoeves. De bebouwde kom verdwijnt achter ons en we lopen een stukje over het plateau van Margraten. Ondanks het dreigende wolkendek houden we het droog en de uitzichten zijn weids en, misschien net door de voorbijtrekkende grijze smurrie in de lucht, apart te noemen. De route wordt naarmate ze vordert steeds leuker en mooier. Graspaden en holle wegen maken het fijn wandelen. De wijngaarden die we passeren, passen perfect in het glooiende landschap. Wijngaard Asberg is de eerste die ons met zijn wijnranken verwelkomt. Aan de rand van Noorbeek is het tijd om de neus te keren en de terugweg aan te vatten. Maar eerst nog even enkele weilanden doorkruisen in het Noordal. Richting Banholt langs wijndomein Bergenhoezeberg. Kijk hier even achterom en zie Noorbeek met zijn Sint Brigadakerk schitteren in de groene heuvels. Smalle kronkelende paadjes omhoog tussen weilanden, boven aan de asfaltweg wandelen verder en passeren de derde wijngaard van de dag. Wijngaard Gen Akkeret, een naam die je niet kan missen want in grote letters in het fraaie ijzeren hek verwerkt. Verder wandelend wachten niet enkel panorama’s op Banholt maar doemt ook de Sint Pietersberg in Maastricht op. Vooraleer Banholt binnen te wandelen, wacht nog een zijsprongetje. Via een veldweg nemen we een kijkje bij het geologisch monument Banholter Grubbe, een vuursteenwinplaats. Behalve het monument zelf, loont ook het uitzicht bij de picknickbank op het terrein zeer de moeite. We keren terug op onze schreden en bereiken, geheel droog, de dorpskern en onze auto die bij sponsor De Bresserie geparkeerd staat. Leuke op en neer gaande route die ook wel uitnodigt tot een picknick op één van de talrijke zitbanken, al dan niet bij een wijndomein.
Het is een mooie route die vooral over veldwegen gaat, met veel afwisselende kleine smalle paadjes. Het was heerlijk rustig, waardoor we volop konden genieten van het zonnetje, geluiden van de vogels, de natuur en de stilte. Op de route staat regelmatig een zitbank om even uit te rusten of te pauzeren.