Allerheiligen 2024 gaat van start als een grijs en grauwe herfstdag. Lekker om de wandelschoenen aan te trekken en de omgeving van Stevensweert te verkennen. De zon is net op achter het wolkendek wanneer we er de pas in zetten. Een blik op de kaart leert dat de waterkant centraal staat vandaag. Spoedig bevinden we ons dan ook op een graspad langs de Oude Maas. Aan de overkant zien we een plezierjachthaven waar enkele fraaie en uit de kluiten gewassen schuiten liggen aangemeerd. Door enkele klaphekjes vervolgt de tocht door natuurgebied. Buiten enkele vissers komen we hier geen mens tegen. De meesten zitten rustig aan de kant van het water te wachten op een teken van de dobber aan hun hengel. Een enkele keer worden we ingehaald door een speedboot die ons op het Maaswater voorbijraast en een eind verder voor anker gaat waarna de inzittenden hun lijn uitgooien. Aan leven geen gebrek in deze groene omgeving. Aan land ontmoeten we verschillende leden van het landschapsbeheer, zijnde Galloway runderen en Konikpaarden. Aan en op het water is het een komen en gaan van watervogels. We laten het water even achter ons en zetten koers richting Stevensweert. Ondermeer een vakantiepark en sportcomplex later staan we aan de poorten van het vestingstadje. Het gaat buitenom tussen de wal en gracht met ravelijnen. Waar de gids ons sommeert om links door een tunnelbuis de historische kern te betreden, permitteren wij ons de vrijheid om eerst rechts over de vlonder te wandelen en een ommetje om en over de grachten te maken. Naar onze bescheiden mening is dit een leuk extraatje. Uiteindelijk gaan ook wij door voornoemde tunnelbuis voor onze afspraak met de geschiedenis. Binnen de muren wacht ons een leuke kennismaking met het beschermde dorpsgezicht. Straatnamen als “Mandenmakersstraat” of “Brouwersstraat” scheppen duidelijkheid over welke activiteiten er toendertijd plaatsvonden. Ook “’t Aod Kloaster”, de naam van de sponsor, laat al raden welke functie het pand in een ver verleden bekleedde. Op het Jan van Steffeswertplein staan monumentale panden die het bewonderen waard zijn. Langs de kerk en het kerkhof verlaten we Stevensweert en vervolgen onze tocht langs de Grensmaas waar we aan de overkant België zien liggen. Ook hier op de Maasdijk wordt duidelijk dat we ons op een plek met rijke historie bevinden. Aan het voormalige douanekantoor spotten we links het kunstwerk “Maaspoort” dat verwijst naar een oude stadspoort, rechts botsen we op Dikke Werta, een kanon. We laten de geschiedenis achter ons en trekken terug de open ruimte in. Graspad, een rustige asfaltweg en het volgende klaphek brengen ons terug middenin de natuur. En we pikken de draad weer op…er volgt meer water. Die draad kan ook letterlijk gezien worden en komt goed van pas. De Geleenbeek wordt namelijk overgestoken via stapstenen en een touw. Verderop is het weer vogels spotten vanop een uitkijktoren. We wandelen verder langs de waterkant. Bomen waar flink aan geknaagd is, doen vermoeden dat de familie bever hier ook activiteiten uitvoert. We verlaten de natuurgebieden, steken een brug over de Oude Maas over en bollen rustig uit naar waar het vanmorgen allemaal begon. Een leuke afwisselende mix van natuur en cultuur rijker komen we terug op ons startpunt aan.