Nieuw op de site: Wandeling 1801. Hasselt 6,1 km.
Dit is een van de mooiste stadswandelingen uit deze wandelgids en met als toetje een schitterende Japanse tuin. U wandelt eerst naar een heuvel in het Kopermolenpark, waar u een mooi uitzicht heeft op de vijvers en dan loopt u naar een imposant oorlogsmonument en het monument van Koning Leopold de tweede. Via het leuke Capucienenplein loopt u de stad binnen en via leuke straatjes komt u bij de Sint-Quintinuskathedraal, die u kunt bezichtigen. De wandeling loopt door de kathedraal en dan komt u op de Grote Markt met vele terrasjes. Via verrassende pleintjes en winkelstraatjes komt u bij de Begijnhof. U verlaat de stad en wandelt terug naar het Kopermolenpark waar u een fraai pad bewandeld tussen de vijvers door. Aan het einde bezoekt u de Japanse tuin tegen een betaalbaar tarief en dat is echt de moeite waard. In de stad passeert u prachtige kunstwerken en beelden.
Bekijk hier de wandeling en foto’s.
Foto onder: In de Japanse tuin.
Nieuw op de site: Wandeling 1802. Epen (Familiespeurtocht) 4,5 km.
Tijdens deze leuke familiespeurtocht, wandelt u meteen over een prachtig panoramisch voetpad en dan daalt u helemaal af naar het Geuldal. U passeert de Volmolen en dan struint u door weilanden langs de Geul. U passeert de Heimansgroeve en dan klimt u flink omhoog door boomgaarden. Boven wandelt u door de buurtschap Camerig met fraaie vakwerkhuizen en via een leuk voetpad komt u weer bij de camping met terras. Onderweg kunnen kinderen van 5 t/m 12 jaar vragen beantwoorden wat er allemaal te zien is. De antwoorden kunnen de ouders downloaden. Ook zonder de speurtocht is het een 5-sterrenwandeling en leuk om te doen!
Bekijk hier de wandeling en foto’s.
Foto onder: Fraaie vakwerkhuizen in de buurtschap Camerig.
Ingezonden foto: Onderstaande foto van wandeling 1651. Kerkrade, regenboogje in fontein.
Fotograaf: P. Meesters.
Ingezonden foto: Onderstaande foto van wandeling 1597. Genk, op terril Winterslag.
Fotograaf: H. Schutte.
Ingezonden foto: Onderstaande foto van wandeling 1800. Königswinter, uitzicht vanaf de Drachenfels op de Rijn.
Fotograaf: J. Heerings.
Actueel: Onlangs een nieuwe route uitgezet in de Ardennen vanuit Dinant, dit wordt wandeling 1810.
Foto onder: Dinant aan de Maas.
Reacties: Wandeling 1706. Luik.
Rudi
Wandelgids Zuid-Limburg heeft met eerdere routes in deze regio al bewezen dat er in en rondom Luik veel wandelpret te rapen valt. Deze tocht wordt door de gids als zeer pittig en bijzonder omschreven. Er liggen immers vier mijnterrils smachtend op ons te wachten. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen. Laten we meteen een open deur intrappen door te stellen dat een paar geroutineerde en in goede staat verkerende wandelbenen inderdaad een must vormen. Zullen we dan gelijk ook maar verklappen dat die verwachtingen ruimschoots ingelost worden? On y va! Oftewel in het Nederlands daar gaan we! Aan de kerk trekken we in alle vroegte de wandelschoenen stevig aan en gaan op pad. Na een paar straten doorheen Luikse buurten biedt de eerste terril zich al aan. De Terril de Belle Vue laat zich beklimmen via smalle en glibberige paadjes van steenslag. “Belle vue” is de Franse term voor prachtig uitzicht en dat is dan ook wat ons boven wacht. De vurige stede vlijt zich een eerste keer aan onze voeten en wentelt zich in de oranje gloed van de ochtendzon. We vervolledigen de lus om de terril en komen terug met beide voetjes op de grond beneden. Bospaadjes (meermaals opgeluisterd door het geklingel van een bel rond de nek van een schaap), straten en trappen door Luik, een parkje…het staat allemaal op het rijkgevulde programma. Op een welbepaald bospad bestaan de zijwegen vooral uit vervallen trappenpaden. Deze omgeving zou niet misstaan als decor van één of andere sinistere griezelfilm. Ons valt de eer te beurt een flink deel van die trapjes (of wat er van overschiet) af te dalen. Geen nood! Er is een leuning! Dat deze door onkruid en brandnetels overwoekerd is? Een pietluttig detail! Ongetwijfeld vormt dit een bron van accute ergernis voor de ene, voor de andere is het een moment voor een grote glimlach bij deze uiting van Waalse charme. Wij behoren duidelijk tot de laatste categorie en genieten ons suf. Tijd om Luik nog eens in volle glorie van bovenaf te bekijken? U vraagt, wij draaien! Ditmaal niet vanuit het groen bovenop een terril maar vanaf de citadel. Hier kunnen we ons vergapen aan de stad en aan de Maas die er doorheen stroomt. We lopen verder en voorbij het ziekenhuis dat op de binnenplaats van de citadel is gebouwd, betreden we het citadelpark. Een oase van rust hoog boven de stad. Vooraleer het park te verlaten, bezoeken we nog een militaire begraafplaats in de citadel, een bijzondere plek waar tijdens WOII 271 mensen werden gefusilleerd. Tijd om het park achter ons te laten en via een kasseienweg lopen we naar beneden waar onze tweede terril van de dag ons opwacht. De Terril de Batterie Ancien heeft geen panorama’s te bieden. De klim naar boven krijg je er gratis en voor niks bij. Boven op een grasveld passeer je wel een mijnschacht. Vrij snel na nummer twee dient zich nummer drie aan, de Terril de Batterie Nouveau. Goed nieuws: boven wacht wel een uitzicht…en wat voor één. Slecht nieuws (voor wie al moe is althans): dit wordt ook de pittigste en lastigste klim over een kale steile helling van steenslag. Heerlijk avontuur! Zoals gezegd, boven is het genieten geblazen. Het stalen restant van het daar aanwezige werktuig doet even oneerbiedig dienst als zitbank. Ook de weg naar beneden is pittig en steil door paden van steenslag die door water uitgesleten zijn. Voor wie deze beproeving wat veel van het goede vindt is een alternatief beschreven. Verderop maken wij ook eens van een aangeboden alternatief gebruik. Het is druk op de golfbaan die we moeten oversteken. Om hoofdpijn te voorkomen, lopen we veiligheidshalve maar even het blokje om. Nog eentje hebben we er tegoed. Het paadje dat ons naar de top van de Terril de la Petite Bacnure moet leiden, ligt goed verstopt. De dichte begroeiing en spinnenwebben over het pad met bijbehorend dier midden in het web, doen ook vermoeden dat dit een pad is dat niet vaak gebruikt wordt. Het uitzicht boven op de kale bergkam is er niet minder om. Langs hetzelfde pad terug naar beneden. Nog enkele asfaltwegen en dan staan we terug aan de kerk waar het vanochtend allemaal begon. Schitterende route die van begin tot eind weet te boeien
en waar we met volle teugen van genoten hebben, zo luidt onze conclusie.
Foto onder: Op een van de 4 terrils.
Volgende wandeling: Wandeling 1803. Ubachsberg.
Foto onder: Op de Vrouwenheide.
Volgende Nieuwsbrief: 28/09/2024.
Download het handige wandelboekje.
SPONSORS
Wandelgids Zuid-Limburg heeft met eerdere routes in deze regio al bewezen dat er in en rondom Luik veel wandelpret te rapen valt. Deze tocht wordt door de gids als zeer pittig en bijzonder omschreven. Er liggen immers vier mijnterrils smachtend op ons te wachten. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen. Laten we meteen een open deur intrappen door te stellen dat een paar geroutineerde en in goede staat verkerende wandelbenen inderdaad een must vormen. Zullen we dan gelijk ook maar verklappen dat die verwachtingen ruimschoots ingelost worden? On y va! Oftewel in het Nederlands daar gaan we! Aan de kerk trekken we in alle vroegte de wandelschoenen stevig aan en gaan op pad. Na een paar straten doorheen Luikse buurten biedt de eerste terril zich al aan. De Terril de Belle Vue laat zich beklimmen via smalle en glibberige paadjes van steenslag. “Belle vue” is de Franse term voor prachtig uitzicht en dat is dan ook wat ons boven wacht. De vurige stede vlijt zich een eerste keer aan onze voeten en wentelt zich in de oranje gloed van de ochtendzon. We vervolledigen de lus om de terril en komen terug met beide voetjes op de grond beneden. Bospaadjes (meermaals opgeluisterd door het geklingel van een bel rond de nek van een schaap), straten en trappen door Luik, een parkje…het staat allemaal op het rijkgevulde programma. Op een welbepaald bospad bestaan de zijwegen vooral uit vervallen trappenpaden. Deze omgeving zou niet misstaan als decor van één of andere sinistere griezelfilm. Ons valt de eer te beurt een flink deel van die trapjes (of wat er van overschiet) af te dalen. Geen nood! Er is een leuning! Dat deze door onkruid en brandnetels overwoekerd is? Een pietluttig detail! Ongetwijfeld vormt dit een bron van accute ergernis voor de ene, voor de andere is het een moment voor een grote glimlach bij deze uiting van Waalse charme. Wij behoren duidelijk tot de laatste categorie en genieten ons suf. Tijd om Luik nog eens in volle glorie van bovenaf te bekijken? U vraagt, wij draaien! Ditmaal niet vanuit het groen bovenop een terril maar vanaf de citadel. Hier kunnen we ons vergapen aan de stad en aan de Maas die er doorheen stroomt. We lopen verder en voorbij het ziekenhuis dat op de binnenplaats van de citadel is gebouwd, betreden we het citadelpark. Een oase van rust hoog boven de stad. Vooraleer het park te verlaten, bezoeken we nog een militaire begraafplaats in de citadel, een bijzondere plek waar tijdens WOII 271 mensen werden gefusilleerd. Tijd om het park achter ons te laten en via een kasseienweg lopen we naar beneden waar onze tweede terril van de dag ons opwacht. De Terril de Batterie Ancien heeft geen panorama’s te bieden. De klim naar boven krijg je er gratis en voor niks bij. Boven op een grasveld passeer je wel een mijnschacht. Vrij snel na nummer twee dient zich nummer drie aan, de Terril de Batterie Nouveau. Goed nieuws: boven wacht wel een uitzicht…en wat voor één. Slecht nieuws (voor wie al moe is althans): dit wordt ook de pittigste en lastigste klim over een kale steile helling van steenslag. Heerlijk avontuur! Zoals gezegd, boven is het genieten geblazen. Het stalen restant van het daar aanwezige werktuig doet even oneerbiedig dienst als zitbank. Ook de weg naar beneden is pittig en steil door paden van steenslag die door water uitgesleten zijn. Voor wie deze beproeving wat veel van het goede vindt is een alternatief beschreven. Verderop maken wij ook eens van een aangeboden alternatief gebruik. Het is druk op de golfbaan die we moeten oversteken. Om hoofdpijn te voorkomen, lopen we veiligheidshalve maar even het blokje om. Nog eentje hebben we er tegoed. Het paadje dat ons naar de top van de Terril de la Petite Bacnure moet leiden, ligt goed verstopt. De dichte begroeiing en spinnenwebben over het pad met bijbehorend dier midden in het web, doen ook vermoeden dat dit een pad is dat niet vaak gebruikt wordt. Het uitzicht boven op de kale bergkam is er niet minder om. Langs hetzelfde pad terug naar beneden. Nog enkele asfaltwegen en dan staan we terug aan de kerk waar het vanochtend allemaal begon. Schitterende route die van begin tot eind weet te boeien
en waar we met volle teugen van genoten hebben, zo luidt onze conclusie.