Het lijkt een grijze en grauwe herfstdag te gaan worden wanneer we ’s ochtends vroeg in Averbode arriveren. Vrijwel meteen na het verlaten van de parkeerplaats trekken we het bos in en even later beklimmen we zowaar een heuveltje, één van de weinige hellingen in deze route, waar bovenaan de Kroningskapel wacht. Deze kapel is een eerste indicatie van het “godvruchtige karakter” van deze route. Trapjes af en verder door het bos. Op deze schrale dag in november zijn er geen ijsverkopers te bespeuren aan de Lekdreef, de verzamelplaats met zitbanken waar toeristen en bedevaarders samendrommen om de abdij van Averbode te bezichtigen of te recreëren in de omliggende natuur. Het roomijs zal voor een warmere keer zijn, we steken wel de doorgaande weg over om ons naar de binnenplaats van de Norbertijnerabdij te begeven. Via een klinkerpad lopen we een rondje om de binnenplaats en vergapen ons aan de bouwwerken met in het midden van het plein de spiegelvijver. De naam is toepasselijk want in het rimpelloze water wordt de hele abdijkerk weerspiegeld. We verlaten de binnenplaats weer via het poortgebouw en maken een zijsprongetje naar het kerkhof van de kloostergemeenschap. Dan is het hoogtijd om verder op pad te gaan want de natuur roept. Daarmee bedoelen we geen sanitaire stop maar wandelbenen die jeuken om de groene omgeving te gaan verkennen. Deze zal blijken te bestaan uit een leuke afwisseling van bos- en heidegebied. Smalle bospaadjes en zanderige wandelwegen over de heide schuiven gezwind onder onze schoenen. Tussendoor is het ook genieten van de waterplassen die ons ten deel vallen. We passeren ondermeer het Langven, de Geerkesvijver en de Conventsvijver. Klaphekjes leiden ons overal tussendoor en hier en daar een bruggetje brengt ons aan de overkant van een beekje. De bewoonde wereld lijkt nooit veraf, toch heerst hier in deze ruime brok natuur vooral rust. En toegegeven, het mistroostige weer geeft dit landschap iets extra’s. Het is al wandelend zuurstof tanken en herbronnen. Voor we er erg in hebben, zit de tocht er alweer bijna op. Voor het slotakkoord gaan we terug de religieuze tour op. Het is hier tenslotte een bedevaartsoord met de abdij van Averbode. Wie geografisch wat onderlegd is, beseft dat dat andere pelgrimsoord, Scherpenheuvel, maar een boogscheut verderop ligt. Eindigen doen wij vandaag met een passage door het als monument beschermde Mariapark met zeven bidstaties en een Lourdesgrot waarna we terug voor de abdij staan. Nog een laatste bospaadje langs…jawel… een kapel die in de volksmond ’t Zwart Kapelleke wordt genoemd en dan is het echt tijd om in vrede heen te gaan. Leuke en afwisselende route die ook ons, niet-religieuzen, weet te bekoren. Natuur en cultuurhistorisch erfgoed gaan hier hand in hand en bieden leerzame ontspanning.