Om kwart voor 10 vandaag van start voor deze Belgische wandeling die al heel lang lag te wachten om gelopen te worden. Auto parkeren bij de kerk van Remersdaal en direct bergop langs de Mariagrot en met al meteen schitterend uitzicht. Het eerste gedeelte was even zweten met deze hoge temperaturen, maar erna was de wandeling grotendeels door het bos waar het aangenaam vertoeven was. Laatste stukje nog even in de volle zon over veldwegen en om stipt 12:00 uur terug bij vertrek. Onderweg genoten van de afwisselende omgevingen met af en toe een flinke klim gevolgd door een afdaling. Station van Hombourg ook erg leuk om even te zien, maar alleen het bijbehorende cafetaria gaat op woensdag pas om 14:00 uur open.
Prachtige route van Remersdaal naar Hombourg en weer terug. Er zijn een paar hoogtemeters maar ook veel uitzichten. Bij het oude station in Hombourg zie je een paar oude wagons – helaas niet in de beste toestand.
De veldweg aan het einde van de route was vandaag erg modderig (na weken van regen). Hoge schoenen zijn hier in de herfst en winter aan te raden.
Een schitterende route met veel afwisseling. Parkeren bij de kerk gaat prima.
De route voert eerst door open gebieden met enkele klimmetjes. Bij de tunnel ga je links een korte stenen trap op. Er hangt in de open tunnel links een bordje met uitleg over de geschiedenis.
Het tweede deel voert grotendeels door bosgebied en aan het eind daal je weer af.
Bij regenweer zijn enkele stukjes van het traject modderig, hoge schoenen is dan een must.
Het tweecijferig nummer verraadt meteen dat deze route uit de pionierstijd van Wandelgids Zuid-Limburg dateert. Goede wijn wordt beter met de jaren zeggen ze, waarom zou dat met wandelroutes anders moeten zijn? Vanaf de kerk van Remersdaal klimmen we meteen via een asfaltweg naar boven waar we worden getrakteerd op schitterende panorama’s. Veel is het niet, maar er ligt nog wat sneeuw als poedersuiker over de weilanden uitgestrooid. We verlaten de verharde ondergrond en wandelen over graspaden en veldwegen door het uitgestrekte landschap. Ligne 38 dient zich aan, een voormalig spoortracé dat nu dienst doet als fietspad en dat we een flinke poos gaan volgen. Een temperatuur die flirt met het vriespunt en die er aan de omgeving te zien vannacht duidelijk onder zat, maakt dat sommige stukken asfalt er spekglad bij liggen. Onderweg krijgen we een mooi uitzicht op Chateau Berlieren, even verderop zien we het 15 meter hoge kruis op de Schaesberg in Hombourg prijken. We arriveren in het voormalig station van Hombourg en hier is het (oude) treintjes kijken. We verlaten Ligne 38 door de overblijfsels van de wanden van de tunnel van Laschet te beklimmen. Deze vroegere spoortunnel werd in 1940 door het Belgisch leger opgeblazen om de opmars van de Duitsers te vertragen. Verderop gaat het via een smalle betonnen trap steil omhoog. Boven blijven we door een veld/holle weg klimmen en komen in het bos terecht waar we enige tijd in blijven vertoeven. Een lange en rechte brede bosweg, hier en daar nog geflankeerd door flinke sneeuwresten, brengt ons bij het volgende oorlogsmonument. Een gedenksteen houdt de nagedachtenis levendig aan de slachtoffers van De Dodendraad, een versperring die tijdens WOI België scheidde van Nederland en waar 2000 volt op stond. Wij dalen in alle vrede af door het bos en komen terug in open terrein. Na de Gulp te zijn overgestoken passeren we kasteel Notre Dame waar we nog even een zijsprongetje maken om dit bouwwerk van dichterbij te bekijken. Dan is het tijd om door de velden terug te keren naar de kerk van Remersdaal met afrondend nog weidse uitzichten. Nummer 87 is een mooie en afwisselende route waarvan de beschrijving nog klopt als een bus. We vonden het ook leuk om eens zo’n oude route van onder het stof te halen.
altijd de moeite waard….vooral genieten van uitzichten over de voerstreek. zelfs bij slecht weer een top-tocht!! (zoals vandaag 24 december 2019)
Fraaie route. Na 5 km kom je aan bij het (voormalige) station Hombourg. In dit station is momenteel een cafe-restaurant gevestigd.
Om kwart voor 10 vandaag van start voor deze Belgische wandeling die al heel lang lag te wachten om gelopen te worden. Auto parkeren bij de kerk van Remersdaal en direct bergop langs de Mariagrot en met al meteen schitterend uitzicht. Het eerste gedeelte was even zweten met deze hoge temperaturen, maar erna was de wandeling grotendeels door het bos waar het aangenaam vertoeven was. Laatste stukje nog even in de volle zon over veldwegen en om stipt 12:00 uur terug bij vertrek. Onderweg genoten van de afwisselende omgevingen met af en toe een flinke klim gevolgd door een afdaling. Station van Hombourg ook erg leuk om even te zien, maar alleen het bijbehorende cafetaria gaat op woensdag pas om 14:00 uur open.
Prachtige route van Remersdaal naar Hombourg en weer terug. Er zijn een paar hoogtemeters maar ook veel uitzichten. Bij het oude station in Hombourg zie je een paar oude wagons – helaas niet in de beste toestand.
De veldweg aan het einde van de route was vandaag erg modderig (na weken van regen). Hoge schoenen zijn hier in de herfst en winter aan te raden.
Een schitterende route met veel afwisseling. Parkeren bij de kerk gaat prima.
De route voert eerst door open gebieden met enkele klimmetjes. Bij de tunnel ga je links een korte stenen trap op. Er hangt in de open tunnel links een bordje met uitleg over de geschiedenis.
Het tweede deel voert grotendeels door bosgebied en aan het eind daal je weer af.
Bij regenweer zijn enkele stukjes van het traject modderig, hoge schoenen is dan een must.
Het tweecijferig nummer verraadt meteen dat deze route uit de pionierstijd van Wandelgids Zuid-Limburg dateert. Goede wijn wordt beter met de jaren zeggen ze, waarom zou dat met wandelroutes anders moeten zijn? Vanaf de kerk van Remersdaal klimmen we meteen via een asfaltweg naar boven waar we worden getrakteerd op schitterende panorama’s. Veel is het niet, maar er ligt nog wat sneeuw als poedersuiker over de weilanden uitgestrooid. We verlaten de verharde ondergrond en wandelen over graspaden en veldwegen door het uitgestrekte landschap. Ligne 38 dient zich aan, een voormalig spoortracé dat nu dienst doet als fietspad en dat we een flinke poos gaan volgen. Een temperatuur die flirt met het vriespunt en die er aan de omgeving te zien vannacht duidelijk onder zat, maakt dat sommige stukken asfalt er spekglad bij liggen. Onderweg krijgen we een mooi uitzicht op Chateau Berlieren, even verderop zien we het 15 meter hoge kruis op de Schaesberg in Hombourg prijken. We arriveren in het voormalig station van Hombourg en hier is het (oude) treintjes kijken. We verlaten Ligne 38 door de overblijfsels van de wanden van de tunnel van Laschet te beklimmen. Deze vroegere spoortunnel werd in 1940 door het Belgisch leger opgeblazen om de opmars van de Duitsers te vertragen. Verderop gaat het via een smalle betonnen trap steil omhoog. Boven blijven we door een veld/holle weg klimmen en komen in het bos terecht waar we enige tijd in blijven vertoeven. Een lange en rechte brede bosweg, hier en daar nog geflankeerd door flinke sneeuwresten, brengt ons bij het volgende oorlogsmonument. Een gedenksteen houdt de nagedachtenis levendig aan de slachtoffers van De Dodendraad, een versperring die tijdens WOI België scheidde van Nederland en waar 2000 volt op stond. Wij dalen in alle vrede af door het bos en komen terug in open terrein. Na de Gulp te zijn overgestoken passeren we kasteel Notre Dame waar we nog even een zijsprongetje maken om dit bouwwerk van dichterbij te bekijken. Dan is het tijd om door de velden terug te keren naar de kerk van Remersdaal met afrondend nog weidse uitzichten. Nummer 87 is een mooie en afwisselende route waarvan de beschrijving nog klopt als een bus. We vonden het ook leuk om eens zo’n oude route van onder het stof te halen.