Het begin van de wandeling is mooi. Een steile klim en daarna een mooie passage in de flank van de berg palend aan de autosnelweg; Wat volgt echter is een kilometerlange tocht door woonwijken en paden waarvan de bermen bezaaid zijn met zwerfvuil en hondenuitwerpselen. Ook de oevers van het kolendok zijn zwaar vervuild en de verpauperde mijncité maakt ons beiden een beetje depri! Te vermelden is de passage aan de belle fleur en de laatste kilometer naar de parking.
Maar al bij al hebben wij wel een leuke dag gehad 🙂
Reactie op Johan:
Toevallig hebben wij ook deze week deze aparte route gelopen. Wat Johan niet begrijpt is de Waalse omgeving met oude huizen, arme bewoners met een mijnverleden. De prachtige terugweg door het bos en langs de vijvers noemt hij niet. Ook de oude haven waar steenkool werd verscheept heeft hij schijnbaar gemist en de mijnschacht is bijzonder omdat ze in Limburg allemaal verwijderd zijn. Wij hebben genoten van deze wandeling want hier kom je normaal nooit! Wij lopen trouwens alle routes rond Luik, dan zie je het verschil van de Walen met onze wereld. Ga zo door Jos!
Letterlijk door vroege vogels begroet. De eenden en ganzen zitten nog half slapend aan de rand van de vijver wanneer we arriveren aan de toch wel idyllisch gelegen parkeerplaats. Middenin het groen op pad en de toon is meteen gezet. Steil door het bos naar boven. Zet je schrap voor wat volgt. Pittige kuitenbijters over rotsachtig en oneffen terrein alsook flinke afdalingen wachten met smart om verkend te worden. Dat deze paden er rommelachtig bij liggen? Ach, hier hoort het er nu eenmaal bij en het draagt enkel maar bij aan de charme van deze streek. De route biedt een mooie afwisseling tussen natuur en cultuur. Switchen tussen ruige bospaden en het historische mijnverleden is een constante. Tussendoor doemen de oude gebouwen van staalreus Cockerill Sambre nog op in het blikveld. Buiten de toch wel avontuurlijke paden en de prachtige uitzichten onderweg, vormen de oude steenkoolhaven en verluchtingschacht La Belle Fleur zeker wel bijzondere extra’s. De route ademt geschiedenis en straalt tegelijk pure rust uit. Argenteau-Cheratte en terug. Er is veel te zien en te beleven onderweg. Wanneer je goed ter been bent, gewoon doen!
Een mooie mix van bospaden en een oude mijnnederzetting. De zwarte categorie is heel terecht: de wandeling is vrij kort, maar er moeten wel een paar hoogtemeters worden afgelegd, waaronder twee langere steile klimmen.
Aan het einde van punt 3 is een wandelstok handig voor de langere afdaling bij nat weer.
Let op: de GPX-track bij punt 5 is niet meer actueel. De spoorwegovergang is gesloten. In plaats daarvan ga je nu verder naar het noorden door een tunnel onder het spoor door (zie routebeschrijving).
Prachtige Waalse wandeling met als toetje de industriele cultuurhistorie in Cheratte
Het begin van de wandeling is mooi. Een steile klim en daarna een mooie passage in de flank van de berg palend aan de autosnelweg; Wat volgt echter is een kilometerlange tocht door woonwijken en paden waarvan de bermen bezaaid zijn met zwerfvuil en hondenuitwerpselen. Ook de oevers van het kolendok zijn zwaar vervuild en de verpauperde mijncité maakt ons beiden een beetje depri! Te vermelden is de passage aan de belle fleur en de laatste kilometer naar de parking.
Maar al bij al hebben wij wel een leuke dag gehad 🙂
Johan
Reactie op Johan:
Toevallig hebben wij ook deze week deze aparte route gelopen. Wat Johan niet begrijpt is de Waalse omgeving met oude huizen, arme bewoners met een mijnverleden. De prachtige terugweg door het bos en langs de vijvers noemt hij niet. Ook de oude haven waar steenkool werd verscheept heeft hij schijnbaar gemist en de mijnschacht is bijzonder omdat ze in Limburg allemaal verwijderd zijn. Wij hebben genoten van deze wandeling want hier kom je normaal nooit! Wij lopen trouwens alle routes rond Luik, dan zie je het verschil van de Walen met onze wereld. Ga zo door Jos!
Bijzondere wandeling. Zo vlakbij de grens, zo anders, zo Waals
Letterlijk door vroege vogels begroet. De eenden en ganzen zitten nog half slapend aan de rand van de vijver wanneer we arriveren aan de toch wel idyllisch gelegen parkeerplaats. Middenin het groen op pad en de toon is meteen gezet. Steil door het bos naar boven. Zet je schrap voor wat volgt. Pittige kuitenbijters over rotsachtig en oneffen terrein alsook flinke afdalingen wachten met smart om verkend te worden. Dat deze paden er rommelachtig bij liggen? Ach, hier hoort het er nu eenmaal bij en het draagt enkel maar bij aan de charme van deze streek. De route biedt een mooie afwisseling tussen natuur en cultuur. Switchen tussen ruige bospaden en het historische mijnverleden is een constante. Tussendoor doemen de oude gebouwen van staalreus Cockerill Sambre nog op in het blikveld. Buiten de toch wel avontuurlijke paden en de prachtige uitzichten onderweg, vormen de oude steenkoolhaven en verluchtingschacht La Belle Fleur zeker wel bijzondere extra’s. De route ademt geschiedenis en straalt tegelijk pure rust uit. Argenteau-Cheratte en terug. Er is veel te zien en te beleven onderweg. Wanneer je goed ter been bent, gewoon doen!
Een mooie mix van bospaden en een oude mijnnederzetting. De zwarte categorie is heel terecht: de wandeling is vrij kort, maar er moeten wel een paar hoogtemeters worden afgelegd, waaronder twee langere steile klimmen.
Aan het einde van punt 3 is een wandelstok handig voor de langere afdaling bij nat weer.
Let op: de GPX-track bij punt 5 is niet meer actueel. De spoorwegovergang is gesloten. In plaats daarvan ga je nu verder naar het noorden door een tunnel onder het spoor door (zie routebeschrijving).