Kort, makkelijk wandelingetje vlak over de Belgische grens. Veel bos, maar je moet ook op het laatst ruim een km langs het Albertkanaal in de volle zon. Wij vinden de bossen in deze omgeving erg gecultiveerd; recht toe, recht aan. Deze krijgt van ons dan ook slechts een mager zesje.
Wandelen in de spreekwoordelijke achtertuin. Het begint licht te worden als we op pad gaan. Na de bebouwing achter ons gelaten te hebben, trekken we het bos in voor een rondje natuurgebied Hoefaert. Een specht doet zijn kloppende ding, paardjes begroeten ons van in de weilanden. Voor de rest heerst er rust in de bossen. De paden zijn aanvankelijk rechte lange stukken. We zijn vakantiedomein De Krieckaert al even gepasseerd wanneer het landschap verandert. Tussen vijvers door, een smal paadje langs de Munsterbeek, een stukje moeras in het stiltegebied Zwarte Put en de Cascadevijvers, dit is het betere wandelwerk. Met de bevroren aanblik van de vijvers zouden we zelfs voorzichtig het woord feeëriek in de mond durven nemen. We verlaten het bos zoals we binnen kwamen wandelen, via lange rechte paden. Terug richting Gellik hoog boven het Albertkanaal, rechttoe rechtaan, open en bloot, nu in de winter heerlijk uitwaaien maar in de zomerse hitte gevaar voor aanbraden. Terug in Gellik passeren we langs de kerk waar nog wat oorlogsgeschiedenis op ons wacht. Concluderend: fijne boswandeling waar vooral het middenstuk met de vijvers en de Munsterbeek het vermelden waard zijn.
Kort, makkelijk wandelingetje vlak over de Belgische grens. Veel bos, maar je moet ook op het laatst ruim een km langs het Albertkanaal in de volle zon. Wij vinden de bossen in deze omgeving erg gecultiveerd; recht toe, recht aan. Deze krijgt van ons dan ook slechts een mager zesje.
Dank je wel, Jos!
Wandelen in de spreekwoordelijke achtertuin. Het begint licht te worden als we op pad gaan. Na de bebouwing achter ons gelaten te hebben, trekken we het bos in voor een rondje natuurgebied Hoefaert. Een specht doet zijn kloppende ding, paardjes begroeten ons van in de weilanden. Voor de rest heerst er rust in de bossen. De paden zijn aanvankelijk rechte lange stukken. We zijn vakantiedomein De Krieckaert al even gepasseerd wanneer het landschap verandert. Tussen vijvers door, een smal paadje langs de Munsterbeek, een stukje moeras in het stiltegebied Zwarte Put en de Cascadevijvers, dit is het betere wandelwerk. Met de bevroren aanblik van de vijvers zouden we zelfs voorzichtig het woord feeëriek in de mond durven nemen. We verlaten het bos zoals we binnen kwamen wandelen, via lange rechte paden. Terug richting Gellik hoog boven het Albertkanaal, rechttoe rechtaan, open en bloot, nu in de winter heerlijk uitwaaien maar in de zomerse hitte gevaar voor aanbraden. Terug in Gellik passeren we langs de kerk waar nog wat oorlogsgeschiedenis op ons wacht. Concluderend: fijne boswandeling waar vooral het middenstuk met de vijvers en de Munsterbeek het vermelden waard zijn.